Externe competitie 2022/2023
Ter afwisseling hebben eens de op papier sterkeren gewonnen.
Ferry behandelde de opening niet zoals het hoort en verloor het eerst, daarna kon Noël met een mooie partij gelijk trekken.
Helaas kwam Olaf ook niet gunstig uit de opening en het was 2-1 voor Epe. Rob kwam goed te staan maar kwam in vreselijke tijdnood terecht en daardoor de eindstand 3-1.
Volgend seizoen beter!
In de 7de ronde van de regionale SOS-competitie speelde het 1ste team van VSG tegen het sterke 1ste team van Barneveld. Het werd een spannende strijd die uiteindelijk door VSG met 5 – 3 werd gewonnen; daardoor stijgt VSG van de 7de naar de 5de plaats in Hoofdklasse C. William Shakhverdian (bord 1) kwam niet goed uit de opening. Hij won een pion maar verstoorde daarmee zijn ontwikkeling, kwam gedrongen te staan en offerde een kwaliteit voor beter spel. Halverwege de avond was hij blij met de remise. Olaf Vlieger (bord 2) leek vanuit de opening een veelbelovende stelling te krijgen. Zwart speelde echter actief tegen, ruilde de dames en kwam opzetten met een aantal pionnen. Olaf keerde het tij en wist de veilige remisehaven te bereiken. Rob Boterenbrood (bord 3) kwam na een door beide schakers solide gespeelde opening in een lastig middenspel terecht. Na ruil van de dames bleef een stelling met 4 torens, 4 lopers, 2 paarden en elk 6 pionnen over. Toen bleek dat de pionnenmeerderheid op de damevleugel geen voordeel op zou leveren bood Rob remise aan. Ook deze partij eindigde in een puntendeling. In de partij van Sape Westra (bord 4) ontstond na de opening een stelling waarin het draaide om de activiteit van de dames en om het veld e5. Er werd een aantal stukken geruild, een aanval op de dame werd beantwoord met een tegenaanval. Toen de zwartspeler ervoor koos de dames niet te ruilen, trok Sape meer en meer het initiatief naar zich toe en mede geholpen door de tijdnood van zijn tegenstander sleepte hij het punt binnen. Noël Bovens (bord 5) kreeg een op het eerste gezicht lastige stelling; zijn geïsoleerde pion op d5 was een dankbaar aanvalsobject voor wit. Noël kwam weliswaar een pion achter, maar door de lopers van ongelijke kleur wist hij het halve punt toch vrij gemakkelijk te redden. Invaller Ralf van den Burg (bord 6) speelde zijn favoriete Engelse opening. De witte pionnen waren actief op de damevleugel, de zwarte op de koningsvleugel. In het middenspel offerde Ralf een pion voor initiatief; hij drong met zijn dame de zwarte stelling binnen op zoek naar kansen. Zwart verdedigde zich echter prima en wist uiteindelijk de witte dame in te sluiten, waarna Ralf de partij gewonnen gaf. Gerard de Hoop (bord 7) moest het antwoord zien te vinden op een lastig openingsgambiet. Toen na 2 uren schaken de witte dreigingen waren opgelost verschoof het initiatief naar Gerard en pionneneindspel wist hij de juiste zetten te vinden met winst als resultaat. Onno Wolters (bord 8) kwam vanuit de opening 2 tempi voor en speelde deze voorsprong in ontwikkeling goed uit. Zwart bleek met zijn koning in het centrum erg kwetsbaar. Onno offerde een pion en verstevigde daarmee zijn aanval. Toen zwart zag dat zijn verdediging onvoldoende was gaf hij op.
Vrijdagavond 17 februari. De uitwedstrijd tegen koploper en gedoodverfde kampioenskandidaat HSG 1 staat op het programma in SOS 2C. In de vier voorafgaande ronden heeft HSG bij elkaar geteld 3 (!!) bordpunten prijs gegeven aan hun tegenstanders. De gemiddelde ELO rating ligt 150 punten hoger dan die van ons team.
Als 1e is Jo Wolters met zwart klaar op bord 6. De witspeler is niet blij met de openingskeuze. Alles wat beweegt wordt afgeruild in een razend tempo en er resten alleen nog maar twee dames en een serie pionnen in een gelijkwaardige stelling als wit remise aanbiedt. Er is niets meer te verdienen en komaan het is HSG dus het aanbod wordt geaccepteerd. Het statistische halve bordpunt is binnen.
Op bord 1 wordt Dirk van Setten (ELO: 1709) met wit geconfronteerd met de nijlpaard verdediging van Joost Marcus (ELO: 1945). Dirk bouwt rustig op en rokeert kort. Op g5 van zwart biedt d4-d5 wit ruim voldoende tegenspel. Net als Dirk er na zijn 11e zet eens rustig voor wil gaan zitten, biedt zwart met zijn 12e zet remise aan. Komaan het is HSG en de tegenstander heeft ruim 200 ELO punten meer. Accepteren dus.
Het is nog steeds vroeg. Ferry Lunek (ELO: 1628) neemt het op bord 3 met wit op tegen Niels Heijnekamp (ELO: 1854). Er komt een Caro-Cann op het bord met de Panov variant. Waar eerst e5 gespeeld moet worden speelt zwart Te8, waardoor wit op f7 kan slaan, waarna wit de druk op kan voeren en zwart op de 20e zet de klok stilzet.
Tsja en dan is er een tussenstand van 1-2 bereikt. Dat hadden wij EN de spelers van HSG niet verwacht. Gelukkig blijkt Wido Sparling op bord 4 met zwart wel nog menselijk tegen ook hier een veel sterkere tegenstander Daan van Pel (verschil in ELO 125 punten). Wit koos voor een Ponziani, drukte zwart in de verdediging en kwam van lieverlee steeds beter te staan. Uiteindelijk stortte de zwarte koningsstelling in en gaf Wido op.
Het is nog geen 22:00 uur en er prijkt al een tussenstand van 2-2 op het scorebord. Blijven de borden 2 en 5 over waar een verbeten strijd woedt.
Henri (ELO 1624) speelt op bord 5 met wit tegen Dirk Veldhuizen (ELO 1846!!). Henri doet alles goed. Rond 22:00 uur is een razend gecompliceerde stelling ontstaan waarbij Henri nog een uur bedenktijd heeft en zijn tegenstander een klein half uur. Materieel is het in evenwicht. Het centrum is dichtgeschoven. Op de damevleugel heeft wit een toren op zwart gericht op de pion die het centrum van de zwarte verdediging vormt. Wit kan die niet bedreigen want zijn zwarte loper en zijn paarden zitten al in de doos. Dat zorgt ervoor dat de zwarte stukken niet massaal op de kwetsbaar ogende koningsvleugel van wit kunnen ingrijpen, want de achterdeur op zijn damevleugel moet verdedigd worden. Na omzichtig heen en weer schuiven wat met name bij zwart veel tijd kost wordt uiteindelijk materiaal geruild, waarna de zwarte aanvalskansen op de witte koningsvleugel verzanden. Wit heeft ook niets, dus remise, een wereldprestatie!!
Ralf (ELO 1719) speelt met zwart tegen Martin Veldhuizen (ELO 1893!!). Het wordt een Pirc met 3 Ld3, wat tot gevolg heeft dat de geijkte voortzettingen van zwart met g6 en Lg7 niet per se goed is.
Met c3 kan wit namelijk flink problemen opwerpen voor de Loper op g7. Ik was vergeten wat ik dan wel moest doen. Achteraf blijkt dat met d4 te zijn. Maar ik ruilde op d4 waardoor wit twee mooie pionnen in het centrum had. Maar nu kon ik wel met g6 en Lg7 het centrum aanvallen. Mijn tegenstander besloot een aanval op de koningsvleugel op te zetten.
In de 1e stelling is te zien hoe ik een kans op een mooi voordeel liet liggen. Wit heeft net 12. Pg3?? gespeeld. De aanknopingspunten voor zwart zijn dat cxd4 een vork is op Le3 en Pc3. Alleen daarvoor moet het zwarte paard wel eerst weg zodat d4 wordt gecontroleerd door Lg7. Nu kan het paard heel voordelig weg met Pxg4 en aanval op Le3. Nu had ik wel de klok horen luiden. Maar waar de klepel was wist ik niet. Ik koos ervoor om eerst 12. … cxd4 en pas na 13. Lxd4. 13. … Pxg4 te doen deze combinatie is veel lastiger en wint “maar” een pion. Tijdens de partij leek het ook niet een comfortabele pion voor te zijn. Mijn tegenstander kreeg in een keer allerlei dreigingen over de h-lijn.
Maar ook door het centrum bleef het er dreigend uit zien. Maar mij extra pion haalde een hoop mogelijkheden voor wit weg. Maar uiteraard had dit flink wat bedenktijd gekost en had ik de 5 minuten grens alweer bereikt. Deze keer ging mijn tegenstander heel goed niet mee vluggeren. Hij ging ook veel tijd investeren waardoor ook hij de 5 mijn grens bereikte. Waarin hij toch ging voor e5. Met als bedoeling om Lxg6 daarna te doen.
Nu had ik al iets eerder gezien dat Ik dan Lxf3+ heb. Dus kon ik hier gewoon dxe5 doen. De computer zag dat zelf Tc8 kon. Maar ik vond dit te riskant omdat het witte paard dan ook mee kon doen in de aanval. Toen deze complicaties over waren bleef ik met een plus pion over. Eigenlijk moest ik alleen de dames proberen af te ruilen. Daarna even rustig na denken hoe ik die plus pion kon gaan verzilveren. Maar na een blik op de klok gingen we allebei voor zetherhaling. Remise!
Uiteindelijk wordt het dus 3-3. VSG2 is euforisch want dit resultaat is veel meer dan verwacht. HSG1 kijkt er met gemengde gevoelens naar, want er was op (veel) meer gerekend. Met dit resultaat blijft HSG 1 koploper en stijgt VSG 2 naar een verdienstelijke 3e plek achter Denk en Zet 1. Er volgen nog twee “thuis”wedstrijden tegen de sterke teams van Barneveld en Putten.
In deze knock-out competitie scoorde VSG 1 een 3-1 overwinning van, waarbij O&O Kampen zich dapper heeft verweerd. Winst voor William op bord 1 en Gerard op bord 4 en remises van Olaf op bord 2 en Rob op bord 3.
VSG 2 wint thuis ruim van Zutphen 2
Dinsdag 10 januari speelden twee schaakgenootschappen tegen elkaar “Het Tweede” van VSG (anno 1927) thuis tegen het 2e van het Zutphens Schaakgenootschap (anno 1919). Vooraf was een ruime overwinning ingecalculeerd. Anders dan de uitslag doet vermoeden werd het echter geen walkover. Aan de individuele borden werd strijd geleverd. Uiteindelijk bleek het theoretische grote verschil in ELO tussen de teams (1644 om 1435) dan toch uit de uitslag.
De partijen:
Dirk van Setten (z) – Wester Velzel: 1-0
Met zwart kwam ik in het Falkbeer tegengambiet van het Weens. Wit bouwde een klein voordeeltje op in de vorm van druk, maar ten koste van zijn pionnenstelling. Na een mindere paardzet van mij zette wit niet door, maar bood dameruil vergezeld van een remiseaanbod aan. Het dameruilaanbod was een nagenoeg verliezende zet: wit's druk viel weg en zijn pionnenstelling werd een veelvoud van isolani en dubbelpionnen. Verder konden de witte lopers de gewenste velden niet bereiken omdat ze door eigen pionnen werden bezet, danwel door zwarte pionnen bestreken. Zoals Koltanowski zei: "Pionnen zijn als knopen. Verlies er te veel en je broek zakt vanzelf af". Zonder enig wit tegenspel ging zwart op pionnenrooftocht en toen ik er twee had gestolen, vond wit het tijd zijn koning om te leggen.
Ralf van den Burg (w) – René Meijer: ½ - ½
Van Ralf ontving ik geen partij impressie. Na mijn partij zag ik een bekend beeld: Ralf stond beter maar was in tijdnood. Uiteindelijk zorgde de tijdnood er waarschijnlijk mede voor dat zijn voordeel verdween en er een remise werd bereikt.
Ferry Lunek (z) – Edwin Velzel: 1-0
1.d4 opening, die een ongebruikelijke witte voortzetting kende waarbij zwart reeds op zet 2 gelijk spel had. Wit en zwart ontwikkelden de stukken waarbij zwart de diagonalen in bezit nam en aanvalskansen op beide zijden creëerde. Zwart rokeert kort en wit lang. De zwarte paarden huppelden naar b4 en na opspelen van de e-pion van wit naar e5 kon het andere paard naar d5 en dreigde om eventueel op beide zijden aan te vallen. Wit koos ervoor de pion op f4 te dekken, waardoor zwart op a2 kon inslaan met schaak en het veld c3 door beide paarden bereikbaar was waar zich de mogelijkheid bood om naar afruil van het eerst paard op c3 met schaak ook het tweede paard met de zogenaamde vork op c3 de damewinst op e2 kon afdwingen en na enige afruil van stukken gaf wit op.
Wido Sparling (w) – Tom Huijink: 1-0
een technische partij, met vooral strategische zetten. Geen spectaculaire offers of tactische wendingen: na het openen van de damevleugel bleef zwart zitten met een achtergebleven c-pion waar wit schier eindeloos op ging drukken met wat ze noemen een Aljechinkanon: 2 torens en een dame, gesteund door een witveldige loper. Zwart moest zijn 2 torens, dame, en eveneens witveldige loper inzetten om die pion te verdedigen, wat wit de vrijheid gaf om nevenaanvallen te beginnen. Onder al deze druk maakte zwart een foutje, verloor een kwal, een pion, en toen de tweede pion zou gaan vallen vond zwart het welletjes.
Jo Wolters (z) – Martijn Kasza: 1-0
Een partij waarin beide spelers geen echte fouten maakten en het heel lang gelijk bleef staan. Wit leek tevreden met remise en bood remise aan nadat hij een grote afruil afdwong. Zwart wilde echter doorspelen. Hij meende intuïtief te zien dat de afgedwongen afruil strategisch niet goed had uitgepakt voor wit. Over het bord verspreid stonden groepjes pionnen, waarbij zwart nog een paard had en wit de witte loper. Materieel in evenwicht dus. Het plan was de stelling dicht te schuiven en de witte pionnen verdeeld en dus zwak te krijgen. Wat volgde was 30 zetten lang schuiven om dat te bereiken. Wit weerde zich kranig maar het paard bleek toch sterker dan de loper. Er viel een pion, onder dwang werd het paard geruild tegen de loper en de zwarte vrijpion was niet meer te houden en sneller dan de overgebleven witte pion. Zwart consumeerde met die dame de enig overgebleven witte pion, waardoor alleen de zwarte dame en koning tegen de witte koning overbleef. Wit gaf op.
Henri Bosch – Lutsen Wijngaard: 1-0
Na twee keer verloren te hebben had ik iets goed te maken voor het team. Dat toch moeten lukken tegen het laag geklasseerde Zutphen2. Met een Rob Holman opening( Paard f3) kwam ik heel goed uit de opening. In het midden spel dacht ik een kwaliteit te winnen. Dat bleek niet zo te zijn. Hierdoor was ik helemaal de draad kwijt en gaf een stuk weg . Zwart probeerde nu alle stukken te ruilen. Daar in wou ik niet in meegaan en dat kwam mijn stelling niet ten goede. Daar kwam ook nog eens een mataanval bij, waardoor ik allen nog maar kon verdedigen. Normaal gesproken zou ik opgegeven hebben, maar opgeven kan altijd nog. Zo hier en daar ging er een pion af en kon ik me ontdoen van de mat aanval. Met een paard en pion achter was het in het eindspel heel lastig. Door iets sneller te spelen en een valletje te zetten met mijn laatste pion won ik dat paard terug. Met zwarts twee overblijvende verbonden vrijpionen en ieder een toren was het eigenlijk nog steeds vechten tegen de bierkaai. Ik pakte de gelegenheid mijn toren zo te posteren dat de zwarte toren kon winnen als zwart zijn pion zou doorschuiven. Na 3 uur spelen deed zwart precies dat en gaf gelijk op. Hoeveel geluk kun je hebben. Onverdiend maar wel opgelucht .
Met deze overwinning behoort VSG nog steeds tot de kopgroep. De eerlijkheid gebiedt echter te vermelden dat we in de laatste drie ronden de drie sterkste tegenstanders in de poule ontmoeten. Realistisch is dat we strijden om de plekken 3 t/m 5 in de eindrangschikking. Verrassingen zijn echter nooit niet uit te sluiten. Bijvoorbeeld in de volgende match? Uit tegen de koploper en met Barneveld gedoodverfde favoriet voor de titel: Hoevelaken SG 1. Na 17 februari weten we meer.
VSG 2 verliest Uit tegen Denk en Zet 1 en is koploper af. 29 november 2022
Vooraf was duidelijk dat dit een lastige ging worden. Gemiddeld was Denk en Zet zo’n 50 elopunten sterker. Dat verschil was met name op de eerste twee borden in het voordeel van de Hattemers. Op de laatste 4 borden was VSG gemiddeld iets sterker . De hoop was dus een half puntje op de eerste twee borden en een positief resultaat op de laatste vier borden, waarmee we een gelijkspel of winst zouden kunnen bereiken. Op bord twee leverde Ralph (ELO 1674) een topprestatie door Erik Dekker (ELO 1851) op remise te houden. Het eerste deel van het plan was gelukt. Helaas was het resultaat op de laatste vier borden in het voordeel van de Hattemers, waardoor deze de avond met een 4-2 winst konden afsluiten.
Bord 1: Dirk van Setten speelde met wit tegen Muhareem Mujkanovic, goed voor een KNSB rating van zo'n 1950. Daarom had hij zich gedegen voorbereid met het Von Popiel gambiet. Tot zijn grote verbazing speelde zwart precies wat ik had voorbereid tot en met de laatste zet van zijn voorbereiding, waarna het gelijkwaardig stond. Volgens orakel Stockfish volgden daarna van beide kanten een reeks van mindere zetten waarbij het schommelde tussen +1.2 en -1.4. Ik werd er dus echt niet zo gelijkmatig afgeschoven als ik tijdens de partij voortdurend dacht. Na een slechte zet van zwart (1.2) antwoordde ik met een nog slechtere (-2.4), waarna het voorbij was: "Gepiepeld met Von Popiel...".
Bord 2: Ralph van den Burg speelde met zwart een Engelse opening met fianchetto. De computer typeert de lijn zelfs als ultra symmetrisch met 5.d3 voor wit. Zwart speelt (te) snel f5 en laat e5 te lang liggen. Dit omdat mogelijk de koning iets te open zou kunnen komen te staan. Wit heeft hierdoor iets wat lijkt op initiatief, maar dat weet zwart wel allemaal te neutraliseren. Uit de analyse (chess.com) blijkt dat de remise marge nergens onder druk heeft gestaan en dat de nauwkeurigheid met 94,4% bij beide spelers dik in orde was. Op de 19e zet bood wit remise aan wat door Ralph werd geaccepteerd.
Bord 3: Ferry Lunek bereikte nets met wit. Nergens werd de remisegrens overschreden en dus resteerde er: remise.
Bord4: Wido Sparling speelde met zwart tegen Martijn Legtenberg. Wit opende met het Weens gambiet (1. e4-e5 2. Pc3-Pf6 3. f4). Zwart nam dat gambiet natuurlijk niet aan (3...exf? 4. e5 en het paard kan terug naar de stal) en vervolgde met 3...d5. Die eerste 3 zetten waren het hoogtepunt van de partij. De rest was afruilen en uiteindelijk met lopers van ongelijke kleur remise accepteren. Zwart speelde op het feit dat wit 3 pionneneilanden had, met op een daarvan een dubbelpion. Dat moest toch zwak zijn in het eindspel. Maar wit verdedigde uitstekend en zwart kon geen manier vinden om die witte pionnen op te ruimen. De langste partij van de avond resulteerde dus in ½-½; het team stond toen al verloren en een eventuele winst van Sparling had daar geen verschil in gemaakt.
Bord 5: Henri Bosch speelde met wit verloor een pion. Zijn pogingen om die terug te winnen leidden tot niets, alleen ging er veel materiaal van het bord, waardoor zwarts pluspion steeds belangrijker werd. Zwart speelde het handig uit door gebruik te maken van zetdwang. Wit gaf op.
Bord 6: Jo Wolters kwam met een licht positioneel voordeel uit de opening. Al vroeg bood wit remise aan. Omdat er op de laatste vier borden positief gescoord moest worden en vanwege het positionele voordeeltje besloot zwart door te spelen. De zwarte h-pion ging verloren door een moment van onoplettendheid. Zwart probeerde op de damevleugel druk uit te oefenen om op die manier wit geen tijd te geven zijn materieel voordeel op de koningsvleugel te verzilveren. Dat zag er dreigend uit, maar zwart bleek niets te hebben. Opgelucht bood wit in gewonnen stelling remise aan, wat natuurlijk in dank werd geaccepteerd.
VSG 2 na ronde 2 op kop in SOS 2C
1 november speelde VSG 2 thuis tegen Caïssa 1 uit Elburg in klasse 2C van de SOS competitie. Gegeven de krachtsverhoudingen op papier werd een winst verwacht. Dat gebeurde weliswaar maar de Elburgers weerden zich kranig.
Bord 1: Har van der Maat (1652) speelde met wit de Bird aanval van het Italiaans tegen Dirk van Setten. 4. c3 Pf6 5. b4. Na wederzijds getouwtrek rondom het centrum, met aan beide kanten kleine onnauwkeurigheden, kreeg wit een paard op de outpost c5 en bood remise aan. Echter, pion b4 die dit paard dekte, was overbelast, waardoor pion a5 in feite ongedekt was. Zwart sloeg met slaan op a5 het remiseaanbod af, waarop wit's hoorbare zucht boekdelen sprak. In een wanhoopsoffensief verloor wit nog een pion en hoewel hij het nog een flink aantal zetten probeerde, werd de uitslag onvermijdelijk winst voor zwart.
Bord 2: Ralf van den Burg’s (wit) partij begon als Engels met 4 paardenspel. Zwart koos 6 ... Pbd4? In plaats van een meer gebruikelijke zet. Hierdoor gaf zwart de pion op e4 op. Hij kreeg er wel spel voor terug want hij kon met zijn dame gevaarlijk uitziende dingen doen. Wit koos een redelijk plan om de pion even te houden en zijn aanvallen te verdedigen wat goed mogelijk was. Toen zwart de pion terugwon op g2 was wit bang dat zwart het betere spel had. Na analyse met de computer bleek dat niet zo te zijn, en waren wits zetten wel oké. Alleen besloot zwart nu nog een extra pion te winnen, maar hierdoor moest hij even de belangrijke a8-h1 diagonaal opgeven. Hier kon wit dankbaar gebruik van maken. Wit kon een paard aan de rand aanvallen die daardoor weer terug naar af moest (zonder ontvangst van salaris, zoals in monopoly wel gebruikelijk is). Dit paard had nog een lange weg naar een rol van betekenis en stond nu de toren op a8 flink in de weg. Maar nu kon wit een schaak geven op e4 met de dame en zo ook de controle over de belangrijke diagonaal krijgen. Met de dame op h2 kon wit haar nu wegjagen door Th1 wat als bonus had dat wit de pion op h7 weer terugwon en de zwarte koning permanent in het centrum stond. Na een mooi paard "offer" met Pb5 had zwart alleen maar vervelende keuzes hij koos ervoor om het paard te slaan met 20 ... cxb5 en gaf op na mijn 21. De4+
Bord 3: Ferry Lunek opende met d4 wat na 2.Lf4 tot Hollands leidde. Na wat ontwikkelingszetten en de rokades trok zwart ten aanval op de koningsvleugel. De witte loper werd van f4 naar h2 verbannen en nadat wit f4 had gespeeld schoven de zwarte pionnen door. Wit koos niet voor afruil waardoor de loper op h2 opgesloten wordt. De zwarte pionnen zetten verder de 3de en 4de rij dicht en wit had alleen nog maar de 1ste en 2de rij aan ruimte. Zwart koos zoals in de boekjes te lezen valt in deze dichte stelling om de lopers op de witte velden af te ruilen en het paard te houden. Zwart besluit dat het aan de tijd is om de a lijn te openen, immers de loper op h2 en het overgebleven paard van wit stond op g2 en heeft dus ook aan bewegingsvrijheid ingeboet. Na afruil van de toren kon zwart met de 2de toren de a lijn in bezit krijgen. Het paard was aan het laveren om de juiste plaats te bereiken. In de 50 zetten durende partij waren er 17 paardensprongen. De zwarte toren kwam op de 2de rij terecht en na afruil van de laatsten torens kwam de dame ondersteund door het paard binnen. Wit gaf op de 50ste zet op: het was de dameverlies of mat.
Bord 4: Wido Sparling speelde met wit tegen Van der Hulst, won in de opening een stuk, maar vroeg zich later af of dat wel echt een vergissing was van zwart, omdat deze daardoor een bulderende aanval op de damevleugel kon beginnen, met paarden en dame en vervelende pionnen en vleermuizen en alles wat zwart maar richting de wankele witte stelling kon gooien. Zoals gezegd: de opening, dus er was nog niet gerokeerd, en wit moest goed opletten om zijn dame niet kwijt te raken wegens geen plek. Uiteindelijk won zwart zijn stuk terug — maar door een fout van de zwartspeler won wit in het middenspel opnieuw een stuk, en deze keer was het duidelijk geen offer van zwart. Omdat wit veel tijd had verspild aan verdediging nam hij in het eindspel — gewonnen voor wit, volgens de omstanders — met nog 5 minuten op de klok, het remiseaanbod van zwart aan. Het team stond al gewonnen met 3-1, en Sparling weet dat hij geen vluggerheld is.
Bord 5: Jo Wolters behaalde met zwart strategisch voordeel in de opening. De dames werden vroeg geruild wat wit een geïsoleerde dubbelpion op de b-lijn opleverde en de vrijgekomen c-lijn werd door zwart beheerst. In het vervolg werd door positioneel spel het voordeel uitgebouwd en geleidelijk won zwart materiaal. Nadat veel materiaal was geruild had zwart een stuk en twee pionnen meer. Toen een van die pluspionnen tot dame promoveerde dreigde mat op de 51e zet en gaf wit op.
Bord 6: Henri Bosch (1613) speelde tegen Jan Zwartjes (1642). Door een tactische opstelling van Elburg leidde dit tot het enige bord waar Elburg een hogere ELO rating had dan VSG. Zwartjes speelde met de kleur die zijn naam eer aan doet. In een gelijk opgaande opening kwam wit iets beter te staan, maar was het lastig om een plan te bedenken. Dat gold ook voor zwart. Zwart koos ervoor om te gaan afruilen. Daar wilde wit niet in meegaan. Mede door het ontbreken van een goed plan wist zwart wits sterke stukken te ruilen voor zijn zwakke stukken. Dat pakte voor goed uit. Toen wit bovendien een zet speelde die hij eerder als niet speelbaar had afgekeurd was het pleit beslecht. Verlies op bord 6.
Het werd dus een 4,5 – 1,5 overwinning die VSG 2 voorlopig op kop houdt na ronde 2 met 4 matchpunten en 10,5 bordpunt. De andere matches in ronde 2 moeten nog gespeeld worden. Alleen Hoevelaken kan op bordpunten de koppositie overnemen, maar heeft dan een monsterscore nodig tegen Denk en Zet 1.
10 oktober 2022 VSG 2 aan kop in 2C na zege in eerste ronde.
Door: J. Wolters
Vorig seizoen verloor VSG2 thuis van Voorster SC2. Weliswaar nipt (2,5 – 3,5) maar Voorst was gewoon sterker. VSG 2 kent echter een sterkere bezetting dit jaar. Het gemiddelde ratingverschil bedroeg liefst ruim 200 punten. Hoewel de uitslag anders doet vermoeden werd het geen walk over. De Voorstenaren weerden zich kranig.
Op bord 1 speelde Dirk van Setten met wit tegen Harry Schurink. Het werd een Hongaarse partij waarbij zwart inderdaad passief en wat gedrongen kwam te staan. Wit won een pion en vele tempi op de zwarte dame. Door een verkeerde torenzet (toch geen dreiging voor zwart's onderste rij...) stond het weer volledig gelijk. Vervolgens dreigde zwart een gevaarlijke vrijpion te krijgen, Door een volgens Stockfish niet eens zo goede, maar wel dreigend uitziende witte damezet, deinsde zwart terug en verloor de pion. Vanaf dat moment liep zwart achter de feiten aan en werd steeds verder ingesnoerd.
Op bord 2 speelde Ralph van den Burg met zwart tegen Paul Westhoff. Het motto bleek te zijn: “zwindel or not to zwindel that’s the question”. Een Engelse partij waarbij wit een bekende aanval probeert op te zetten op de damevleugel met een sterke loper op g2 en een Toren op b1. Zwart probeerde tegenspel te creëren in het centrum of op de koningsvleugel. Wit prefereerde zijn dame beter in stelling brengen boven rokeren. Toen wit ook nog met b5 de situatie op de damevleugel een beetje dicht zetten zocht hij zijn toevlucht tot drastische maatregelen. Zwarts loper op c1 was weliswaar veroordeeld tot het verdedigen van de b pion. Zwarts pionnen waren toch al een beetje opgeschoten met hun opmars. De computer oordeelde nog dat de stelling in evenwicht was. Dat leek niet zo. De witte koning stond nog in het centrum en e4 en/of f4 dreigingen begonnen ook te verschijnen. Wit besloot met zet 15 Pxg5+ een paard te offeren voor twee pionnen. Een ander voordeel van wit was dat de zwarte koningsstelling enigszins verzwakt zou worden. Hoe wit hier definitief voordeel uit kon halen was niet duidelijk. Het zag er wel gevaarlijk uit. Had zwart iets gemist? Na analyse met de computer bleek zwarts gelijk: met correcte verdediging kon er beslissend voordeel uitgehaald worden. Door wat mindere zetten van wit werden de overgebleven witte lichte stukken geruild. Hierdoor had zwart de loper op c1 over en kon druk uit oefenen op de g3 pion. Bij het verdedigen van deze pion verloor wit eerst de a4 pion. Toen wit 34. d4 speelde kon ook de witte dame binnendringen met mat in 15. Die miste ik, maar ik kreeg zoveel winst dat wit na 39 zetten opgaf met de mededeling dat ik ontzettend gezwindeld had. Gelukkig wist de computer (en ik) beter,
Op bord 3 speelde Marco met zwart tegen Lammert de Bruin en won overtuigend.
Bord 4 werd bezet door Wido Sparling die met zwart speelde tegen Maarten Jansen. Een Italiaanse partij met centrumaanval. Zwart won een pion, dwong de witte koning de h1-hoek in, en liet uiteindelijk zijn tegenstander de keus: paardverlies of mat. Jansen, echte dierenvriend, was zo sympathiek om voor mat te gaan. 0-1.
Op bord 5 bediende Henri Bosch de zwarte stukken. Wit begint en zwart wint.
Op bord 6 speelde Jo Wolters met zwart tegen Dick Hoekman. De Franse verdediging van zwart werd door wit niet goed behandeld zodat er na de opening een vrije pluspion, een sterk centrum en een door zwart beheerste open C-lijn ontstond. Daarna werd het taai, omdat wit telkens op combinaties aasde. Over aas gesproken. Zwart leek abuisievelijk de dekking op een pion op te geven. Wit dacht niet lang en nam de pion. Zwart had niet gezien dat die pion giftig was. Na een tussenzet kon wit kiezen tussen mat gaan of het paard en een additionele pion geven. De matdreiging was echter niet weg en wit gaf op.
Het werd dus 0 – 6, een resultaat dat alleen door anderen geëvenaard kan worden. 1 november speelt VSG 2 thuis tegen Caïssa 1 uit Elburg. Doelstelling is de koppositie te houden.
