Externe competitie 2018/2019
De externe competitie voor dit seizoen zit er op. Vrijdagavond 6 april won VSG1 met 7 – 1 van Putten in de slotronde. Winst voor William Shakhverdian, Jan Lambrechts, Ernst Keijer, Bas West, Gerard de Hoop en Dirk van Setten; remises voor Rob Boterenbrood en Mark de Graaf. VSG1 eindige in een erg sterk deelnemersveld als derde.
Ook VSG2 sloot mooi af op maandagavond 8 april met een 5.5 – 2.5 overwinning op Meppeler Schaakvereniging 2. Winst voor Mark de Graaf, Olaf Vlieger, Marco ter Meer, Henri Bosch en Wim Jongejan; remise voor Onno Wolters. VSG2 eindigde met even veel matchpunten als de nummer 1, maar had minder bordpunten.
VSG3 en 4 speelden in dezelfde klasse met slechts zeven teams. Daarom was VSG4 in deze slotronde vrij. Zij hebben een zware competitie achter de rug en werden helaas laatste. VSG3 speelde dinsdagavond 9 april tegen Pegasus 2 uit Zwolle. Het werd een 6 – 2 overwinning, en wederom een derde plaats in de eindrangschikking. De winstpartijen waren voor Wido Sparling, Jo Wolters, Ronald Bieringa, Willem Booy en Hisham Haout; remises voor Wim Jongejan en Kees Ferwerda.
VSG3 uit maar toch thuis tegen Pegasus 2 - Slotronde SOS poule 3C
VSG organiseerde de slotronde in poule 3C van de SOS Competitie. VSG4 hoefde deze ronde niet te spelen, VSG 3 daarentegen wel. De spanning om de eerste plaats was er niet, zoals wedstrijdleider Dirk van Setten al aangaf. Denk en Zet stond onbereikbaar op de eerste plaats. Daaronder was echter nog van alles mogelijk.
VSG3 is een team wat weinig van invallers gebruik hoeft te maken, maar in deze laatste ronde hadden we er maar liefst 2 nodig! De invallers waren Willem Booy en Hisham Haout. Het werd een sportieve en gezellige avond!
Het verslag van de diverse partijen:
Bord 1:
Sparling met wit speelde tegen H. Terpstra. Op de 13e zet rocheerde zwart lang, een vergissing, want het was een zet later mat door wit's kruislings werkende lopers. De kortste partij van de avond.
1-0
Bord 2:
Wim Jongejan antwoordde op d4 met de Slavische verdediging. De tegenpartij ruilde zo snel mogelijk alles af. Na 20 zetten hadden wit en zwart beide nog een dame, twee torens, een loper en elk 5 pionnen, in een totaal gelijkwaardige stelling. Ze besloten tot remise. Achteraf was schaak-analist Fritz het daarmee eens. Remise.
Bord 3:
Martin van den Broek met wit speelde een partij waarin wit op de koningsvleugel een aantal vrijpionnen kreeg. Op de damevleugel had zwart in pionnen de meerderheid: 4 tegen 2.
In het vervolg beging wit enkele onnauwkeurigheden, die zwart in staat stelde om een van zijn pionnen tot dame te laten promoveren. Deze partij resulteerde voor ons team dus helaas in 0-1
Bord 4:
Jo Wolters met zwart had eveneens met een tegenstander te maken die erop gebrand was zoveel mogelijk af te ruilen en te versimpelen. Zwart had niks en kreeg niks en begon zich langzaam te verzoenen met het idee van een bloedeloze remise. Zwart was echter vastbesloten te winnen en speelde door. Zwarts kans kwam na wits 31 Kf1. Wits dame moest het veld d1 dekken om een mat met Dd1 te voorkomen. Dat betekende dat de dame niet tegelijkertijd de witte pion op b2 kon dekken. Die ging dus verloren, waarna ook de witte pion op a3 in de doos verdween en zwart twee verbonden vrijpionnen kreeg. Zwart ruilde de twee laatste stukken af, waardoor de twee vrijpionnen van promotie afgeschermd moesten worden door de koning. De andere vleugel was dus onbeschermd en dat zou onder zugzwang en zwarts vrije koning leiden tot het ontstaan van nieuwe vrijpionnen. Dat werd niet meer afgewacht, wit gaf op. 0-1
Bord 5:
Kees Ferwerda met wit kwam in een koning-indische opening waarbij zwart in het middenspel een beetje druk kreeg met een paard, loper op zwart en de dame.
Nadat dit dit gepareerd had, was de kou uit de lucht en bleef een gelijkwaardige stelling over.
Dat was ook zichtbaar in de uitslag: Remise.
Bord 6:
Ronald Bieringa met zwart speelde tegen een lastig te peilen tegenstander, die een onduidelijke opening speelde.
Dat kostte zwart nogal wat denkwerk. Wit leek over de damevleugel aan te willen vallen, maar pakte niet door. Na rokade door wit en zwart leek wit aarzelend door het centrum aan te willen vallen en daarbij ook dreiging richting de koningsvleugel te willen creëren. Zwart dwong wit tot het afruilen van diens gefianchetteerde witveldige loper,
waardoor er voor zwart mogelijkheden kwamen op wit's koningsvleugel. Na de zwarte loper van de lijn c1-h6 te hebben verdreven kon zwart m.b.v. Th6, Pg5 en Dc8 een aanval opzetten die onhoudbaar was voor wit. 0-1
Bord 7:
Invaller Hisham Haout met wit kraakte zwart door eerst een kwaliteit te winnen en vervolgens ook nog een paard te elimineren.
Zwart besloot zich niet langer te laten martelen en gaf zich gewonnen. 1-0
Bord 8:
Invaller Willem Booy met zwart speelde zijn geliefde leeuw. Hij verzon een gewaagd loperoffer. Eigenlijk had dat niet goed horen af te lopen, maar zijn tegenstander was kennelijk dusdanig onder de indruk, dat ook hij een verkeerde zet deed en onze zwartspeler aan mat in 2 hielp. 0-1
Het vlaggenschip van VSG wilde in de 6de ronde van de SOS-competitie de vieze smaak van de nederlaag tegen Deventer wegspoelen. De enige manier om dit te doen was door te winnen van de sterke schakers uit Zutphen. In de aanloop naar deze ontmoeting werd duidelijk dat 3 belangrijke steunpilaren zouden ontbreken; Sebastiaan Hiemstra, Bas West en William Shakhverdian moesten helaas verstek laten gaan. Een forse aderlating waardoor er enige zorgen ontstonden aangaande een mogelijke overwinning.
Dirk van Setten speelde een vlotte remise. Om 21.00 uur was het halve punt al genoteerd. Na een degelijke opening van beide zijden ontstond een stelling met licht voordeel voor Dirk. Na de ruil van een aantal lichte stukken was echter alle spanning verdwenen.
Rob Boterenbrood haalde het tweede halfje binnen. Zijn Caro Kan werd solide tegengespeeld zodat na 12 zetten een gelijke stelling op het bord stond. Na ruil van torens, lopers en dames besloten beide spelers tot remise.
Inmiddels waren op de overige borden stellingen ontstaan met zeer scherpe randen en onduidelijke uitkomsten. Een korte bloemlezing:
Jan Lambrechts speelde tegen een zeer creatief opgezette Slavische verdediging. Zijn tegenstander staat bekend om zijn compromisloze stijl waarbij hij de theorie laat voor wat hij is en vooral zoekt naar eigen wegen en manieren.
Sape Westra bleek in een stelling te zijn geraakt waarin tegenstander wit alle troeven in handen had. Door een onvoorzichtig toegelaten ruil op h6 waren een zwarte dubbelpion en een zwakte op f5 ontstaan. Een schuchter remiseaanbod werd natuurlijk door wit afgeslagen.
Gerard de Hoop kreeg een vervaarlijke koningsaanval over zich heen; zwart zette met dame, loper, toren, paard en pion de witte rokadestelling onder druk en het leek slechts een kwestie van tijd tot de aanval zou doorslaan. Verdedigen en afwachten was de enige optie.
De stelling bij Ernst Keijer liet een zeer vertekend beeld zien. Wit leek met dame en paard de zwarte koning te grazen te nemen, maar volgens Ernst viel dat wel mee; zijn kansen waren volgens hemzelf beter, omdat de witte koning niet uit het centrum weg kon en de witte torens niet in het spel konden komen.
Invaller Mark de Graaf speelde de Franse opening. Het werd een echte schuifpartij met een schijnbaar grote remisemarge. Doordat Mark niet afruilde toen dat kon, behield wit zijn sterke loper en daardoor de betere kansen op het behalen van voordeel.
Tweede invaller Onno Wolters kreeg de Franse opening tegen zich gespeeld. De stelling was en bleef in evenwicht. Onno nam de tijd om met tactische middelen het evenwicht te verstoren en eventueel voordeel te krijgen waarop hij zou kunnen voortborduren.
Jan Lambrechts wist alle voetangels en klemmen te ontlopen waardoor een redelijke remisestelling ontstond. Beide spelers besloten dan ook tot een puntendeling.
Ernst bleek zijn stelling goed te hebben ingeschat. De witspeler gebruikt veel tijd om te onderzoeken hoe hij zijn koning een veilig onderkomen kan geven, maar de zwarte dame en loper laten dat niet toe. Vervolgens onderzoekt hij de aanvalsmogelijkheden met dame ne paard, maar het inventieve verdedigen van zwart geeft daarvoor weinig soelaas. Zwart besluit daarom zijn dame te gebruiken in de verdediging. Creatief spel van Ernst leidt echter tot een zeer scherpe koningsaanval die niet te weerleggen is. Rond 23.00 uur valt het eerste overwinningspunt voor VSG te noteren.
De ervaren en geslepen tegenstander van Sape zag na wat heen en weer schuiven de tijd rijp voor actie op de koningsvleugel. Op den duur zou een vrijpion, ondersteund door torens en licht stukken toch wel moeten winnen? Niet zoals het werd gespeeld; Sape komt een kwaliteit voor omdat hij verder kijkt dan de paardvork van wit op koning en dame. Ook de witte dame staan aangevallen. De stelling die overblijft is in zwarts voordeel en Sape speelt dit vakkundig uit naar mat. Het tweede overwinningspunt is binnen.
Gerard de Hoop leeft nog. Zijn verdediging lijkt houdbaar. Zwart gelooft dit niet en begint te offeren. Na 2 stukken in de mataanval te hebben gestoken blijkt hij na een afruil in een eindspel terecht te zijn gekomen met 2 stukken minder. Zwart speelt nog door in de hoop op eeuwig schaak. Gerard overziet mat in 3, maar het stukkenoverwicht blijkt ruim voldoende voor de overwinning.
Mark de Graaf ziet de stelling van zijn tegenstander steeds sterker worden en met goed spel weet wit het eindspel naar zich toe te trekken.
Onno Wolters probeert nog even ijzer met handen te breken, maar weet zich gelukkig te beheersen en begaat geen onnodige risicovolle winstpogingen. Remise is een terechte uitslag.
Al met al eindigt de avond met een 5 – 3 overwinning. Niet helemaal terecht gezien het verloop op verschillende borden, maar wel dankbaar aanvaard. Door de overige uitslagen in de hoofdklasse B staat VSG vast op de 3de plaats; een overwinning in de 7de ronde kan nog leiden naar de 2de plaats. Een positie die vooraf als vrijwel onmogelijk werd gezien.
In de vijfde ronde van de hoofdklasse B speelde VSG-1 tegen koploper Pallas-1 uit Deventer. Bij winst zou VSG de leiding nemen. De avond begon veelbelovend; Dirk van Setten offerde een paar pionnen, kreeg daardoor open lijnen voor zijn torens en allerlei matdreigingen. Een vlotte winst was het resultaat. Gerard de Hoop kreeg in een ingewikkelde stelling hulp van zijn tegenstander die een stuk weggaf en haalde vervolgens ook het punt binnen. Op de andere borden verliep de strijd langduriger. Invaller Onno Wolters wist zeer verdiend een half punt te halen, wellicht had er zelfs nog meer in gezeten. William Shakhverdian speelde voor het eerst aan het hoogste bord. Hij won in het verre middenspel een pion, even leek het dat hij winstkansen had maar door actief tegenspel van zwart eindigde ook deze partij in een puntendeling. Sape Westra kwam na een boeiende opening met een klein voordeel in het middenspel terecht. Omdat hij veel bedenktijd had verbruikt nam hij in het eindspel het remiseaanbod van zijn tegenstander aan. Op dat moment leek op de andere borden de puntenverdeling voordelig voor VSG uit te vallen. Helaas verliep het anders; Rob Boterenbrood speelde wellicht iets te voorzichtig en moest vooral letten op het neutraliseren van de kansen van zijn tegenstander. Uiteindelijk leidde dat tot verlies. Ook Ernst Keijer verloor; hij was gedwongen een paardoffer aan te nemen, verdedigde vervolgens sterk en moest zijn stuk voordeel weer terug geven. Het toreneindspel was echter voor hem verloren. Met de voordelige stelling van Bas West, die nog bezig was aan de laatste partij van de avond, leek de winst toch nog binnen te worden gesleept. Bas koos echter een aantal keren voor een mindere voortzetting waardoor zwart, die doorspeelde tegen beter weten in, weer in het zadel werd geholpen. Het eindspel bleek voor West verloren te gaan waardoor de VSG spelers met een zuur gevoel huiswaarts keerde. De 4,5 - 3,5 nederlaag was niet nodig geweest.
VSG3 verloor in Hattem van Denk en Zet N.G.K.Z1 met 2.5 – 5.5
Winst voor Wim Jongejan en remises voor Ronald Bieringa, Martin van de Broek en Kees Ferwerda
In de 5de ronde van de SOS-competitie speelde VSG-1 tegen koploper Pallas-1 uit Deventer. Met maar 1 wedstrijdpunt achterstand zou bij winst de koppositie worden overgenomen. Een goede reden dus om er weer eens goed voor te gaan zitten. Sebastiaan Hiemstra en Jan Lambrechts waren verhinderd, waardoor gebruik gemaakt werd van de vaste 9de man en een invaller in de persoon van Onno Wolters.
De avond begon voorspoedig; Dirk van Setten zag na de Russische opening in een stelling met tegengestelde rokades een goed pionoffer. Als de tegenspeler het niet aannam zou hij licht in het nadeel komen, onduidelijk leek wat het gevolg van wel aannemen zou zijn. Het pionoffer werd aangenomen en al snel bleek dat Dirk de situatie goed had ingeschat; er ontstond een stelling met groot voordeel. Daarnaast leek de Deventenaar van zijn stuk te zijn door de vele complicaties die ontstonden. Een aantal zetten na het pionoffer kon Dirk de vis al binnen hengelen, helaas ontging hem deze mogelijkheid. De door hem gevolgde werkwijze gaf zwart nieuwe kansen, het witte voordeel ebde weg. Totdat zwart, zoals gezegd van zijn stuk gebracht, minder goed voortzette en daardoor in verloren positie terecht kwam. Het eerste punt was om 21.55 uur binnen.
Gerard de Hoop kreeg een soort verlaat koningsgambiet tegenover zich. Na 15 zetten leek wit iets meer activiteit te hebben en meer greep op het centrum. Dit soort stellingen zijn wel aan Gerard besteed; hij ging diep nadenken wat het passende plan voor zijn zwarte stukken was en voerde dat uit; hij kwam een kwaliteit voor en ruim drie kwartier later was ook dit punt in de pocket.
De andere borden toonden een wisselend beeld; William Shakhverdian speelde voor het eerst aan bord 1 en stond solide, Rob Boterenbrood aan bord 2 leek iets gedrukt te staan, Sape Westra (bord 3) kwam na de opening in een voordelige stelling terecht met een pion meer, Ernst Keijer (bord 4) probeerde zijn stukken tegen een Engelse opening goed te positioneren maar een slechte loper bracht hem in het nadeel, Bas West aan bord 5 schudde aan de boom van zijn tegenspeler die zich bezorgd moest maken over het vervolg, Onno Wolters had het lastig met een pion minder. Het kon nog alle kanten op, maar met de twee punten voorsprong hadden we al een ferme stap richting eindoverwinning gezet.
Rob kreeg het zwaar te verduren; positioneel werd hij overspeeld nadat hij de verkeerde pion opspeelde in het middenspel. Wit had alle troeven in handen en maakte daar gedegen gebruik van. Omstreeks 22.45 uur gaf hij op.
Ook Ernst was in zwaar weer terechtgekomen. Wit vond de tijd rijp voor een paardoffer met onduidelijke matdreiging. Ernst pareerde de dreigingen op de juiste manier en kwam zo een stuk voor. Wit speelde echter het vervolg erg sterk en dwong Ernst het stuk terug te geven ter voorkoming van mat. Het toreneindspel met 4 torens werd door zwart niet goed genoeg gespeeld waardoor wit pionnen won en 2 verbonden vrijpionnen kreeg. Uiteindelijk gaf Ernst op. De stand was hiermee weer gelijk getrokken.
Sape kon in een ingewikkelde stelling met een pluspion geen goed plan bedenken en ruilde te snel zijn zware stukken af. Hiermee speelde hij zwart in de kaart; toen deze remise aanbood had wit weliswaar nog steeds een pion meer maar 10 minuten bedenktijd minder. Het aanbod werd geaccepteerd, mede doordat Bas inmiddels een erg prettige stelling had opgebouwd en Onno remise zou houden. Het liep echter anders. Onno verzuchte, nadat hij een zet had gedaan, dat hij met remise tevreden zou zijn. Zijn tegenstander betitelde deze uitspraak als een niet officieel en dus niet geldig remiseaanbod. Je moet immers remise aanbieden voordat je de zet doet. Toch wachtte hij met zetten totdat de stelling van Ernst duidelijkheid bood op het eindresultaat en verspeelde hiermee kostbare minuten. Onno werd tussentijds door een VSG-er op de hoogte gebracht van het feit dat zijn opmerking geen officieel remiseaanbod was en dat hij, ook als zijn tegenstander remise zou accepteren, dit niet hoefde te laten gebeuren. De Pallasman was inmiddels geïnformeerd door een teamlid dat het remiseaanbod wellicht geen echt aanbod zou zijn. Hij ging achter het bord zitten en accepteerde officieel het niet officiële aanbod. Om erger te voorkomen ging Onno ermee akkoord, wat gezien het verloop van de partij terecht was. De laatste partij moest dus de beslissing brengen van dit titanengevecht. Bas had middels actief tactisch spel een pion gewonnen en stond actiever. Je zou bijna zeggen dat hij gewonnen stond; toen sloeg het weer echter om. Zwart speelde in tijdnood een paar goede zetten waardoor hij een vrijpion op de b-lijn kreeg en een ander op de h-lijn. Koning en paard stopten de pion die op weg was naar b1, daardoor kwamen de witte stukken ver weg te staan van h1. Wellicht waren er nog zetten voor wit geweest dei de remisehaven in zich zouden brengen, Bas vond ze niet en moest in verlies berusten. Helaas het eerste verlies in deze competitie, niet nodig, maar soms gebeurt dat. Doordat nummer 3 ZSG-1 won staat VSG-1 nu op de 3de plaats met 1 punt achter op nummer 2 en 3 punten op de koploper. In de 6de ronde spelen we tegen Zutphen, weer een tegenstander van formaat. Dan kunnen we weer laten zien wat we kunnen en wat we waard zijn!
Sparling op bord 1 mocht met wit, na met e4 te hebben geopend, het opnemen tegen een Siciliaanse draak. De druk van de zwarte loper deed zich voelen, maar wit hield stand en wist een aanval op touw te zetten. In het vertrouwen een ondekbare matcombinatie op te kunnen zetten, waardoor een eventueel paardverlies op de koop toe te nemen was, overzag wit helaas een tegenmogelijkheid van zwart. Dit leidde na het geleden paardverlies kort daarna tot opgave van wit.
Op bord 2 mocht Wolters het met zwart opnemen tegen een Engelse opening (c4), hem redelijk onbekend. Uit de opening ontstond een complex middenspel dat licht in het voordeel van zwart was en wit veel tijd kostte. Na twee wat mindere zetten verdween dat voordeel en wit de zwarte a-pion kon aanvallen. Die wist wit te bemachtigen, waarna zwart alle zeilen moest bijzetten en zelfs een paard moest
offeren tegen een doorgebroken pion. De partij was op zet 40 ten einde, toen zwart opgaf.
Op bord 3 speelde Bieringa een Reti opening met Engelse kenmerken tegen zijn tegenstander die een KoningsIndische opstelling op het bord zette. Wit stond degelijk. Zwart probeerde een weg te vinden naar de basis van de witte stelling, maar ondervond eigenlijk geen mogelijkheden. Toen het materiaal nog in evenwicht was maar alle lichte stukken behalve de zwartveldige lopers van het bord verdwenen
bood wit in een zeer licht voordelige stelling remise aan dat door zwart werd geaccepteerd.
Jongejan speelde op bord 4 een Siciliaanse opening met zwart tegen het Morra-gambiet. De opening speelde hij niet overtuigend en kwam met een pion achter in een stelling terecht die weinig hoop gaf op een positief resultaat. Zijn tegenstander was die mening kennelijk ook toegedaan toen hij een remise aanbod beantwoordde met het doen van een zet. Zwart moest dus verder en koos zoveel mogelijk de aanval. Enkele zetten later wilde wit zijn e5 pion beschermen met f4. Wat een geluk! Zo kon zwart zijn tegenstander met Pe3 de keus tussen mat of dameverlies voorleggen. Wit gaf op. Het mag ook wel eens meezitten!
Op bord 5 had Van Dalen te maken met een stugge tegenstander, die weinig initiatief toonde. Wit kon zijn stelling goed opbouwen en had zowel ruimte als initiatief. Wat overbleef voor zwart was de dreiging een zwarte dame achter wit's vooruitgeschoven pionnencentrum te plaatsen. In de wens de mogelijke dreigingen te ontzenuwen werden er stukken afgeruild en verloor wit daarbij echter ook nog enkele
pionnen. Het overgebleven eindspel was eigenlijk kansloos voor wit die helaas moest opgeven. Erg jammer.
Van den Broek op bord 6 speelde e5 tegen e4. Daarna werden er nogal wat stukken geruild, vroeg in de partij. Er ontstond een stelling die beide partijen weinig aanknopingspunten gaf voor een verantwoorde aanval waarna tot remise werd besloten.
Ferwerda op bord 7 speelde het damegambiet. Zijn tegenstander had weinig plannen om er een spannende avond van te maken en wit leek het beter een zekere remise te incasseren dan het risico te nemen te verliezen (vaak gaat een tegenstander beter spelen als een door hem/haar gedaan remise aanbod wordt afgeslagen).
Op bord 8 speelde Wattez met zwart een moeizame partij. Daarbij stond zwart veel onder druk, maar er ontstonden hier en daar ook wat tegenkansen. Bij het proberen te verzilveren van die kansen was zwart echter wat te lichtzinnig, waardoor een paard verloren ging. Dat leidde het verlies van zwart in.
Al met al resulteerde deze avond in een verlies van 2,5 tegen 5,5. De uitslag gaf wel het gemiddelde ratingverschil goed weer maar was niet helemaal een afspiegeling van het krachtsverschil gedurende de partijen.
In de 4de ronde van de SOS-competitie speelde VSG 1 tegen De 7 Pionnen 1 uit Ede. De ratings van de twee hoogste borden van onze tegenstanders waren respectievelijk 2198 en 2034, sterke schakers dus. Voor de rest waren de ratings vergelijkbaar met die van VSG. Voor ons was het dus belangrijk om niet te verliezen aan bord 1 en 2 en op de overige borden 1 of 2 overwinningen te behalen.
Rob Boterenbrood speelt dit keer Konings-Indisch. Na de opening blijkt dat wit gemakkelijker spel heeft dan zwart; zijn stukken lijken net iets beter te staan en de loper op d6 drukt op de zwarte stelling. Na ruil van de loper neemt een vervaarlijke gedekte vrijpion diens plaats in. Wit heeft duidelijk het initiatief.
Sebastiaan Hiemstra komt goed uit de opening; hij heeft 2 tempi gewonnen, zijn stukken staan optimaal ontwikkeld en de zwarte koning staat nog in het centrum. Hier moet toch iets te halen zijn.
William Shakhverdian gebruikt de Spaanse verdediging. Al snel zijn er 20 zetten genoteerd die hebben geleid tot een stelling waarin torens en dames op het bord staan, evenals voor beide 7 pionnen. Wit heeft het loperpaar, zwart een paard en een loper. Het loperpaar lijkt sterker en wit probeert dat uit alle macht te bewijzen.
Sape Westra speelt het Londonsysteem. Zwart speelt goed tegen, maar kan niet verhinderen dat wit een licht voordeel krijgt in het middenspel; zijn stukken lijken net iets beter gepositioneerd, het is echter de vraag of dit tijdelijke voordeel tot een blijvend voordeel kan worden omgezet.
Jan Lambrechts moet het opnemen tegen de Bird opening. Na 9 zetten heeft hij 2 tempi voorsprong, maar na 16 zetten blijkt de stelling dermate ingewikkeld te zijn dat je jezelf kunt afvragen of die voorsprong tot iets groters zou kunnen gaan leiden.
Ernst Keijer speelt de oude vertrouwde Italiaanse opening. Na 18 zetten staan koningen, dames, torens en beide een witveldige loper + 7 pionnen op het bord. De open lijn wordt door de torens van beide partijen bewaakt. Het kleine voordeel voor wit lijkt te mogelijkheid op het creëren van de verste vrijpion te zijn, maar dat is nog ver weg.
Bas West heeft in de opening met zwart 2 pionnen gewonnen. De stelling laat echter zien dat hij enorm secuur zal moeten spelen om tot winst te komen; het torenpaar en loperpaar van beide spelers zoeken naarstig naar goede velden, Bas lijkt daar het beste in te slagen.
Gerard de Hoop ruilt in de Siciliaanse opening al snel dames en krijgt actief spel. Binnen het uur en na slechts 16 zetten heeft hij zijn winstpunt al binnen.
Rob heeft het erg lastig en moet veel bedenktijd investeren in zijn poging staande te blijven. Een mindere stelling met sterke tijdnood speelt natuurlijk lastig, maar hij wordt geholpen door de witspeler die een fout maakt en pardoes zijn directe winstkansen om zeep helpt. Rob leeft nog en moet ziet te overleven.
Sebastiaan heeft niet kunnen profiteren van zijn ontwikkelingsvoorsprong, sterker nog, zwart lijkt een winnende aanval op het bord te kunnen plaatsen. Achteraf zal hij zeggen dat volgens hem de kritische stelling voor hem gewonnen moet zijn geweest. De geofferde toren wordt echter niet terug verdiend en dat is mede te danken aan het inventief verdedigen door wit. Zwart ijlt nog wat na en wit pareert de dreigingen. Zit er een winst voor hem in?
William is uit het goede hout gesneden en verdedigt zich taai en met verve. Wit overspeelt zijn hand en zwart wikkelt af naar een iets beter eindspel. Mede door tijdvoordeel lijkt er minimaal een remise in te zitten.
Sape heeft de sterke velden voor zijn lichte stukken niet kunnen behouden; zwart heeft gedegen gespeeld en nivelleert daarmee de stelling.
Om 22.30 uur besluiten Jan en zijn tegenspeler dat remise een juiste uitslag is. Het lijkt er op dat de stelling zo ingewikkeld is dat degene die op winst speelt gegarandeerd zal verliezen. Een verklaarbare uitslag dus.
Ernst heeft het plan met het kleine voordeel ook gezien en vindt een manier om in een eindspel te komen met ieder koning, loper, 4 pionnen, waarvan er éen een witte vrijpion is. Zwart verdedigt echter zeer actief en plotsklaps staan op de damevleugel 3 witte pionnen op a2, b2 en c2 te kijken naar 3 zwarte pionnen op b4, c4 en d4.
Bas heeft zijn stukken nog beter gepositioneerd en ook 3 pionnen (waaronder 2 dubbelpionnen) opgeschoven richting promotievelden. Wit probeert stand te houden door middel van tactische dreigingen. Wanneer Bas deze doorziet en doorloopt met een pion geeft zwart zich gewonnen. Aan de lage borden is hiermee aan de strategie voldaan.
Sape voelt dat hij de grip op de stelling aan het verliezen is, blijkbaar heeft hij ergens het verkeerde plan gekozen. Hij biedt, mede gezien de 2 winstpunten voorsprong, remise aan. Alhoewel zwart iets beter staan vanwege het grotere bereik van zijn loper, neemt hij het aanbod aan.
William krijgt een remiseaanbod. Hij ziet echter goed dat wit zijn paard op een verkeerd veld heeft geplaatst waardoor zwart kansen krijgt en neemt het aanbod niet aan. Ook zijn tijdvoordeel van 40 minuten zal aan zijn besluit hebben bijgedragen. Behoedzaam sluit hij het paard in, wit denkt voldoende tegenstand te kunnen leveren, ruilt zijn loper tegen de tot dame gepromoveerde pion en wil met zijn koning de zwarte pionnen op d6 en e5 te lijf gaan. Het zwarte paard op h1 is echter precies op tijd op e4, waardoor d6 gedekt is. Wit geeft de partij daarom op. Alles hangt nu af van de resterende 3 partijen, er is nog niets beslist.
Ernsts tegenstander schuift de verkeerde pion een veld op en ontneemt zich daarmee de duidelijk aanwezige promotiekansen. Ernst zelf daarentegen weet zijn pion op f8 te krijgen en ziet tot zijn genoegen dat zwart een loper moet geven voor de prille dame. Het eindspel is technisch gewonnen en ook hier wordt het punt binnengehaald.
Rob heeft door gedegen spel kansen, maar o, o, o, die tijdnood. Met slechts enkele seconden op de klok weet hij toch telkens weer een goede zet te doen. Wanneer wit dan ook nog de verkeerde zwarte pion pakt gaat Rob in een toch nog bevredigend einde van de partij denken. Na enige zetten is de puntendeling inderdaad een feit.
Sebastiaan probeert met een toren meer een goede verdediging te vinden tegen het zwarte opportunisme. Hij faalt en moet een stuk teruggeven. De ontstane stelling geeft direct de mogelijkheid tot eeuwig schaak, hij gaat dat echter uit de weg. Er volgt een bloedstollend eindspel waarin zwart lijkt te profiteren van wits dadendrang. Verdedigen is echter Sebastiaans 2de natuur en telkens weet hij een gaatje voor zijn koning te vinden. Wanneer hij kan oogsten met mat in 1 ziet hij dit overhoop, even later is ook dame winst niet aan hem besteed. De lange avond met diep nadenken vraagt haar tol. Zwart offert nog een toren en weet uiteindelijk door eeuwig schaak de eer te redden.
De einduitslag van 6 – 2 is geflatteerd te noemen. De strategie was bepaald en achteraf kunnen we concluderen dat dankzij de milde blikken van Caïssa en mevrouw Fortuna we ons doel om te winnen bereikten.
Op donderdag 17 januari speelde VSG2 uit tegen Dronten 1, een team dat vooral aan de hoogste borden sterk bezet is. Aan bord 1 stond Mark de Graaf na ca. drie kwartier al in een toreneindspel een gezonde pion voor. Kort daarop wonnen hij, Marco ter meer en Henri Bosch hun partij overtuigend en zo stonden we heel snel met 3-0 voor. Dat zou een gemakkelijke overwinning moeten worden, immers nog anderhalve punt te scoren door 5 spelers zou geen probleem mogen zijn?
Dat werd het wel! Laat in de avond verloren Cor Peters en Ralf van de Burg hun partij. Op het 2de bord had Onno Wolters het zwaar tegen Huib Rijk en wist Uri Vecht een gewonnen pionnen eindspel om te toveren in een bijna zekere verloren stelling. De partij van Ferry Lunek kon nog alle kanten op ….
Gelukkig voor VSG schwindelde Uri naar remise door pat en won Ferry doordat zijn tegenstander in tijdnood het spoor bijster raakte. Zo was het verlies van Onno, de langste partij van de avond niet belangrijk meer.
Een met 4,5 - 3,5 zwaar bevochten overwinning voor VSG2!
In de derde ronde van de regionale competitie speelde VSG 1 de uitwedstrijd tegen ZSG 1. De gemiddelde rating van het team uit Zwolle was 200 punten hoger dan die van VSG, waardoor een grote nederlaag het meest voor de hand liggende scenario zou moeten zijn. In de sport spelen echter meer factoren mee dan alleen de kille cijfers, zoals een positieve instelling, doorzettingsvermogen en een portie geluk. Invaller Onno Wolters kreeg de bewonderaars al snel aan zijn zijde; hij won in amper een uur doordat hij de openingsvariant die werd gespeeld beter kende dan zijn tegenspeler. Andere winstpartijen waren er voor Bas West en Ernst Keijer. West strafte de passieve opbouw van zijn tegenspeler vakkundig af door een vinnige mataanval. Keijer profiteerde van een misstap van zijn tegenstander in het eindspel. Westra, Van Setten en De Hoop wisten geen potten te breken en verloren hun partij. Remise was er voor Lambrechts die een voortvarende aanval op zijn stelling vakkundig pareerde en Boterenbrood die na een mindere opening zich goed herstelde en in het eindspel, gebruik makend van de mogelijkheden die de zwartspeler hem gaf, een terechte remise veilig stelde. Met 5 punten staat VSG zeer verdienstelijk op de tweede plaats van de Hoofdklasse B.
VSG 2 verloor thuis van De Combinatie uit Harderwijk met 2.5 – 5.5. Ferry Lunek won een technisch gave partij , remise voor Onno Wolters, Marco ter Meer en Henri Bosch. Olaf Vlieger speelde sterk, eveneens als Uri Vecht die met voordeel uit de opening kwam. Toch delfden beiden het onderspit.
VSG3 speelde in Almen tegen DSG Ons Genoegen en verloor nipt met 3.5 – 4.5. Jo Wolters won snel en Ronald Bieringa gedegen, terwijl Wim Jongejan een mindere stelling remise wist te houden. Lex Wattez speelde eveneens remise. Martin van de Broek stond materieel beter, maar moest een lastige aanval afslaan. Hij speelde remise. Jammergenoeg werd op een ander bord een remisekans door eeuwig schaak gemist.
VSG4 speelde thuis tegen het Zwols SG4 en won met 4.5 – 3.5. Van Enk won snel, Versteeg gedegen en Viets door een onreglementaire zet, waarna zijn tegenstander op gaf. Laat op de avond stond het 3.5 – 5.5 en stond Willem Booy een pion voor, maar er was nog flink wat werk aan de winkel. In overleg –op zeker spelen en remise aannemen of doorgaan- met teamleider Versteeg speelde Willem door en werd de held van de avond.
VSG3 thuis tegen Schaakstad 3 uit Apeldoorn
Wij mochten in de 6e ronde tegen Schaakstad 3 uit Apeldoorn spelen.
Het hele seizoen tot nu toe hadden we alleen van onze collega's van VSG4 weten te winnen. De vraag was of deze lijn zich zou voortzetten.
Wido op bord 1 speelde met zwart de Philidor verdediging, verloor een pion die achteraf een open torenlijn bleek in te houden op de witte koning. Wit werd in de verdediging gedrongen, verloor een pion, een kwaliteit.
Zwart zag een relatief eenvoudige mat over het hoofd, stond zwaar achter in tijd,
had al gezien dat de rest van het team aan het winnen was en dacht dat er alleen
nog maar remise inzat wegens eeuwig schaak.....
En bood dus remise aan, wat werd geweigerd door de teamcaptain van Schaakstad.
Na een foutje van wit had zwart nog maar 1 zet nodig om mat te kunnen geven, wit kon alleen nog maar een reeks van schaakjes geven zonder dat zijn koningssituatie verbeterde. Uiteindelijk liep zwart uit de schaakjesreeks en wit, die op zijn volgende zet toch mat zou gaan, gaf op.
Op bord 2 had Wim Jongejan een zware dobber aan zijn tegenstander.
Wim speelde met wit het London-systeem (noot: iets als d4-Pf3-Lf4-e3-Pbd2-c3-Ld3 als ik het wel heb).
Zijn tegenstander antwoordde met Db6. Door een verkeerde zettenvolgorde kwam wit niet goed uit de opening en gaf een stuk weg. Daardoor werd het voor wit steeds moeilijker spelen. De druk liep op en mat was onvermijdelijk geworden. Helaas!
Martin op bord 3 met zwart beantwoordde een d4 opening met d5. Zijn tegenstander slaagde erin twee centrumpionnen actief te krijgen. Gelukkig wist zwart zijn beide lopers actief te krijgen.
Door een fout op zet 17 verloor zwart echter een pion, de rokade en stond ook zijn toren vast op h8.
Het zag er niet goed uit voor zwart die echter listig een 3-tal zetten snel speelde met als laatste a7-a6, waarvan wit dacht dat het een verdedigende zet was. Die verplaatste een eigen pion en werd verrast door een penning van dame op koning door Lb5, wat resulteerde in een voordelige loper/dame ruil op zet 34.
Vervolgens ruilde zwart nog zijn toren voor 2 vrijpionnen. Promotie van een van die pionnen te voorkomen moest wit nog een toren tegen een pion ruilen. En gaf op.
Op bord 4 speelde Kees Ferwerda een korte partij. Zijn tegenstander kwam slecht uit de opening waardoor wit al op zet acht 2 pionnen voorsprong had. Vrij vlot daarna kon wit tegen het midden van de zwarte verdedigingslinie matgeven door gebruik te maken van dame, paard en uiteindelijk de loper. (Er stond overigens nog behoorlijk wat op het bord....)
Op bord 5 waar Jo Wolters met zwart speelde, kwam een Franse opening op het bord. Zijn tegenstander speelde na 1. d4 - e6; 2. e4 - d5; 3. e5 - c5; 4. c3 - Db6; het foute 5. Le3. Dat kost een pion en levert wit twee geïsoleerde pionnen op. Het aldus verkregen voordeel werd geleidelijk aan uitgebouwd tot 3 pionnen. Na de stelling via afruilen wat vereenvoudigd te hebben, was het een kwestie van geleidelijk aan het behaalde voordeel te verzilveren.
Dat lukte uiteindelijk op zet 35 toen wits stelling implodeerde en er twee stukken verloren zouden gaan, gevolgd door een mataanval. Wit gaf op.
Op bord 6 speelde Wim van Dalen met wit. Die kreeg vrij snel een centrale vrij pion die gedurende de gehele partij rustig stond te wachten totdat de weg echt vrij werd gemaakt.
Eerst werden andere aanvalsopties uitgeprobeerd. Toen duidelijk werd dat mijn tegenstander niet durfde door te pakken en mijn aanval op de koningsvleugel vast liep buitte ik het pionnenvoordeel uit.
Het leidde inderdaad tot een overmacht op de damevleugel met als gevolg dat de tegenstander damepromotie moest toelaten. En met twee dames tegenover sta je machteloos.
Lex mocht het met zwart op bord 7 opnemen tegen een tegenstander die hem weinig ruimte gaf. Uiteindelijk nekte de zwarte pion op e6 hem, omdat die moeilijk te verdedigen was. Stond wel goed verdedigd, maar via een listig tussenschaakje
wist wit een cruciale verdediger (een paard) afruilen. Kennelijk had wit het belang van e6 in die stelling goed beoordeeld, want na het verlies van e6 kwam de ondergang voor zwart helaas rap naderbij.
Op bord 8 mocht Bieringa het weer proberen met wit. Wit begon met een Engelse opening. Wit verkeek zich enigszins op de intenties van zwart, speelde een positioneel zwakke zet (pf3-d2) en kreeg vervolgens te maken met een daverende
aanval langs de h-lijn. Zwart maakte echter de fout de witte loper op g2 niet direct te ruilen, maar wilde eerst nog via de lange rokade eerst zijn andere toren ook in het spel te betrekken. Met het vooruitzicht van zoiets koos wit direct langs
b-lijn de aanval op de koningsstelling van zwart. De witte loper die inmiddels veilig op h1 stond, was hier een onmisbaar onderdeel bij. Uiteindelijk kon zwart niet zijn dame op d7 en paard op c6 in de strijd werpen omdat dat tot direct verlies zou leiden. Vervolgens vergiste hij zich, verloor een kwaliteit en gaf even later een loper weg.
Toen vond hij het mooi geweest en gooide de handdoek in de ring. Wit kwam goed weg, het had ook anders kunnen aflopen.
Uiteindelijk werd het dus 6-2
Eindelijk weer een overwinning voor VSG3. En nog overtuigend ook! Dat gaf een goed gevoel bij het team.
In de tweede ronde van de externe competitie wonnen VSG 1 en 2, terwijl VSG 3 en 4 verloren.
VSG1 heeft ook de tweede ronde in de externe competitie gewonnen. Tegen Barneveld 1 werd het 5-3. Jan Lambrechts en Ernst Keijer hadden duidelijk hun avond niet; ze gaven hun tegenstanders teveel gelegenheid goede zetten te doen, waarvan zij maximaal profiteerden. Remises waren er voor Rob Boterenbrood en invaller Cor Petersen. Dirk van Setten offerde een kwaliteit en won vervolgens nadat hij de vijandelijke koning kon opjagen. William Shakhverdian benutte de passieve stand van de zwarte stukken, won 2 pionnen en uiteindelijk de partij. Gerard de Hoop weerstond de vele dreigingen en wist in de laatste 10 minuten het tij de doen keren. Sape Westra kwam goed uit de opening, behield een klein voordeel en buitte dit in het eindspel goed uit.
VSG 2 speelde 6 – 2 tegen De zeven pionnen 2. Winst voor Ferry Lunek, invaller Rob Hollmann, debutant invaller Henk van Rijssen en Olaf Vlieger. Remises voor Onno Wolters en Ralf van den Burg.
VSG 3 kon de hogere teamrating niet in winst omzetten, alhoewel het daar na een 2 -0 voorsprong tot laat in de avond wel naar uit zag. Toen gingen enkele partijen die op winst stonden door onnauwkeurigheden verloren. Winst voor Marting van de Broek, Wim van Dalen en Jo Wolters en remise voor Wim Jongejan. Verlies met 3.5 – 4. 5.
VSG4 verloor van Denk en Zet / N.G.K.Z. 1 met 1.5 – 6.5. Winst voor André Versteeg en remise voor Lex Wattez.
Externe competitie VSG 4 tegen VSG 3 uitslag 3,5 – 4,5
Ondanks de nederlaag tegen de grotere broer VSG 3 heeft VSG 4 goed partij gegeven.
De wedstrijd werd pas in de voorlaatste partij beslist. De felicitaties gaan naar VSG 3 en de complimenten naar VSG 4.
Onderstaand enkele verslagen van de diverse borden.
Bord 3 Piet Hein Bleeker (VSG 3) - Willem Booy (VSG 4) 0- 1
Na een voortvarende opening, zoals niet onverwacht, een Leeuw, kwam dhr. Bleeker met zijn Dame naar buiten en meende een aanval op de koningsvleugel te kunnen doen.
Dit mislukte door een paardzet waarmee ik zijn dame en paard aanviel, ook verdedigde ik hiermee de aangevallen pion. De fout van wit was dat hij met zijn dame het aangevallen paard wilde verdedigen.
Zwart kon hierdoor de witte dame klemzetten, de beste kans voor wit was de dame te ruilen tegen een paard, wat zwart een enorme voorsprong gaf in de 13e zet.
Later zag Bleeker een aanval over het hoofd en verloor daarmee nog een paard. Terstond gooide hij de handdoek in de ring, mij in een jubelstemming achterlatend.
Bord 5 Henk Miedema (VSG 4) - Wim van Dalen VSG 3) 0 - 1
Dinsdag 16 oktober speelden we tegen VSG 3, ik persoonlijk mocht tegen Wim v. Dalen, het was een uiterst leuke partij, die ik weliswaar verloor, maar ik was toch heel lang dreigend. Wim moest echt nadenken, dat alleen doet me al vreugde, dat betekent dat ik toch goed partij heb gegeven.
Ik heb 2 cruciale fouten gemaakt, namelijk, ik haalde mijn paard terug, naar de achterste lijn, hierdoor verloor ik een Toren, na 3 zetten. Daarna was ik vreemd genoeg toch nog lang dreigend, maar zo als al vaker, als de wedstrijd lang duurt, houdt de concentratie op (ik kan me eigenlijk niet best concentreren, dat is een handicap).
Totaal onverwacht en onnodig gaf ik de Dame cadeau, ik heb daarna nog 4 zetten gespeeld, maar feitelijk was het al gebeurd. Om half 11 waren we klaar, dus 2 en een half uur gespeeld, en met een groot genoegen.
Bord 6 Bart Schulz (VSG 4) – Martin van den Broek (VSG 3)
Wit had gedacht met het Londensysteem te beginnen maar brak dit halverwege af.
Zwart nam het initiatief over met een dreiging aan de ene kant van het bord waar wit intrapte. Na een korte rokade van wit kantelde zwart het spel naar de andere kant van het bord. Wit had hier geen antwoord op en raakte ook zijn koningin kwijt waarna het van kwaad tot erger ging.
Bord 7 Kees Ferwerda (VSG 3) – André Versteeg (VSG 4) 0,5 – 0,5
Een gelijk opgaande strijd waarbij Kees een klein voordeel had (dubbele pion zwart). Uiteindelijk zou het uitkomen op eindspel met 4 torens. In goed overleg werd besloten tot een remise.
Bord 8 Warti Miedema (VSG 4) – Ronald Bieringa (VSG 3) 0 - 1
In de eerste ronde van de externe competitie speelde ik (wit) als lid van het vierde tegen Ronald Bieringa van 't derde op bord 8.
Ik heb mijn best gedaan en natuurlijk ook fouten gemaakt, zoals het te vroeg in 't spel brengen van mijn dame die ik daardoor uiteindelijk ook kwijt raakte. Weliswaar met medeneming van een zwarte toren.
Toch heb ik best goed gespeeld vond ik. Ronald Bieringa vond mij ook best een lastige tegenstander, omdat hij meteen al flink moest nadenken en wel outside the box omdat ik beslist geen standaard speler was/ ben. Hij vond dat ik heel veel zag. Zeker in vergelijking met een paar jaar geleden. Toen hebben we ook weleens tegen elkaar gespeeld.
Ik weet niet hoe hoog Ronald's rating is, maar wel dat die uit vier cijfers bestaat en die van mij nog steeds uit 3. Volgens hem had hij de laagste rating van zijn team.
Teamleider Andre Versteeg was 't met me eens dat ik 't aardig lang had volgehouden tegen Ronald en zei dat ik goed weerstand had geboden.
Hoewel ik als verliezer uit de strijd kwam, was ik tevreden met mijn verrichtingen.
In de eerste ronde van de externe competitie trad VSG 1 aan tegen het 1ste team van de Meppeler Schaakvereniging. Door een nieuwe opzet kunnen dit jaar sterke schakers, die eerder alleen op zaterdagen speelden, ook meedoen aan de doordeweekse competitie. Meppel heeft van deze regel gebruikt gemaakt en 4 sterke zaterdag-schakers opgesteld. VSG 1 stond daardoor voor een bijna onmogelijke opgave; een puntje pakken zou al een erg goed resultaat zijn. Boterenbrood ging met een iets mindere stelling het middenspel in, maar leek goed stand te houden. Toen hij echter een belangrijke pion verspeelde kon hij alleen nog maar hopen op een wonder. Helaas bleef dat uit. Hiemstra ging niet in op een pionoffer van zijn tegenstander. Daardoor wist hij de stelling in evenwicht te houden. Door in het eindspel geen risico's te nemen wist hij een verdiende remise binnen te halen. Lambrechts vocht een verbeten gevecht uit met een tegenstander waar hij vaker tegen heeft gespeeld. De ervaren VSG-er pareerde de aanvalspogingen van zijn tegenstander goed en bleef zelf loeren op een counter. Toen de gelegenheid zich voordeed was hij er als de kippen bij om de vijandelijke stelling onder druk te nemen en zo de veilige remisehaven te bereiken. Keijer kwam in een ingewikkeld middenspel terecht, maar wist de kansen van zijn tegenspeler te minimaliseren. Hij wist uiteindelijk het eindspel met een stuk minder remise te houden. Westra offerde in de opening een pion, kreeg daardoor het betere van het spel, maar wist het lichte overwicht niet te behouden. Na stukkenruil ontstond een eindspel met een pion minder en winstkansen voor wit. De VSG-er hield het hoofd koel en mede door enkele mindere zetten van zijn tegenspeler wist hij een verdiend half punt op te strijken. Shakhverdian kreeg door goed spel in de opening het centrum in handen. Zijn tegenstander dacht voldoende compensatie te hebben door zijn iets actiever staande stukken. Hij kwam echter bedrogen uit; de VSG jeugdspeler ruilde zijn centrumvoordeel in voor overheersende stukken en toen zwart na goed combinatiespel van Shakhverdian een stuk verloor gaf hij zich direct gewonnen. West weerstond het scherpe spel van zijn tegenstander ternauwernood. Toen deze ook nog een foutieve voortzetting koos wist West zelfs nog te winnen. Van Setten, debuterend als lid van het 1ste team, speelde erg geconcentreerd en bracht zijn partij naar een zekere puntendeling. Hiermee kwam de einduitslag op 4,5 - 3,5.
VSG2 won met 5-3 van ZSG.
Vooraf lag er een dringend verzoek van de Zwollenaren om een week later te spelen. Ze zouden niet genoeg spelers kunnen oproepen voor de 16de oktober. Maar dit paste niet met de eigen interne competitie en zou ook nog in strijd zijn met het nieuwe externe competitiereglement van de SOS, het nieuwe samenwerkingsverband van drie regionale schaakbonden. Dus moesten we hun verzoek afwijzen.
Gelukkig kwamen onze gasten toch met 7 spelers, dus bijna voltallig, opdagen. VSG2 had een goede avond. Mark de Graaf, Ralf van de Burg en - heel netjes- nieuwkomer Olaf Vlieger, wonnen hun partij.
Remise speelden Cor Petersen en Onno Wolters. Daar kwam het reglementaire punt nog bij en zo wonnen we onze eerste wedstrijd in de nieuwe SOS competitie met 5-3. Een goed begin ….
VSG 4 speelde in de 1ste ronde tegen VSG 3. Sparling wist tegen Hagendijk na een goed gespeelde opening een voordelig eindspel te bereiken met 2 pionnen meer. Hij schoof dit vervolgens uit naar de overwinning. Jongejan was niet opgewassen tegen de sterk spelende Haout. Toen Jongejan de kans op gelijk spel niet zag werd hij door de vasthoudende witspeler in het eindspel verslagen. Bleeker begon vanuit de opening furieus aan te vallen. Hierdoor kwam zijn dame kwetsbaar te staan. Nadat zijn tegenstander Booy hiervan profiteerde was het hek van de dam en verloor Bleeker door een sterke mataanval. Van Enk speelde met de witte stukken erg sterk tegen Wolters. Vanuit de opening kwam hij erg actief en overheersend te staan. Na enkele minder sterke zetten van Wolters leidde dit zelfs tot een aanval met mat tot gevolg. H. Miedema wist lang gelijke tred te houden met Van Dalen. In het verre middenspel was de energie blijkbaar op en wist Van Dalen toe te slaan. Van de Broek speelde zijn partij tegen Schulz vakkundig en gedegen vanuit de opening naar een zeer verdiende overwinning. W. Miedema en Bieringa speelden een opening die in geen enkel theorieboek voorkomt. In zo'n situatie komt het op echt schaken aan. Blijkbaar was Bieringa hierin de beste. In het middenspel veroverde hij een aantal stukken en wist zijn tegenspeelster mat te zetten met dame en loper. Ferwerda en Versteeg kwamen na een onregelmatige opening terecht in een eindspel met ieder een koning, 2 torens en 5 pionnen. Deze partij eindigde in remise. De einduitslag van deze onderlinge ontmoeting was 3,5 – 4,5.
